Sztuka jest kobietą. Ponad 50 artystek prezentuje swoje prace w muzeum w Kluczborku

W tym roku na wystawie znalazły się prace ponad 50 twórczyń.

- Kiedy inaugurowałyśmy tę formę przeżywania piękna, nikomu się nie śniło, że to tyle potrwa. Aż strach pomyśleć, że ten czas tak błyskawicznie minął – mówi kuratorka ekspozycji Ewa Zgadzaj-Martyniuk. - Czekamy od wystawy, do wystawy, bo dzięki niej można sobie odpowiedź na pytanie, co przez ten rok zrobiłam? Czy nie straciłam tego czasu? Prace tu prezentowane są piękne, wyczarowane. To zaleta ich autorek, ale także pań z muzeum, które przepięknie je eksponują, dodając oprawą blasku.

Artystki prezentują: fotografie, ikony, akwarele, rysunki, obrazy olejne, wyklejane, haftowane, wyszywanki, hafty, szydełkowe bibeloty, a także prace literackie.

- W tym roku można zauważyć dwa charakterystyczne zjawiska. Jest dużo fotografii, co świadczy o tym, że jesteśmy nowoczesne, zawsze mamy przy sobie komórkę i możemy złapać w kadr ciekawy widok – zauważa Ewa Zgadzaj-Martyniuk. - Ale są to zdjęcia pokazujące nasze miasto, więc panie widzą w nim piękno i kochają miejsce, w którym żyją.

Od pierwszej edycji wystawa „Sercem malowane” prezentowana jest w kluczborskim muzeum.

- To się wpisuje w misję naszej placówki, aby promować lokalnych artystów, twórców, kolekcjonerów. Pozytywne jest to, że przeważają panie, jeśli chodzi o wystawy. Pewnie jest to związane z kobiecą wrażliwością, ze specyficznym spojrzeniem na świat i potrzebą tworzenia – mówi Izabella Gomułkiewicz, dyrektorka muzeum. – Można powiedzieć, że panie nadrabiają czas dominacji mężczyzn w sztuce, bo kiedyś łatwo nie miały, aby w ogóle móc tworzyć, nie mówiąc o eksponowaniu swych dzieł. Teraz na pewno sztuka jest kobietą.

Pani Regina Baranowska w tym roku prezentuje na wystawie zdjęcia przyrodnicze.

- Nie dziergam tak często jak kiedyś. Nie mogę malować, bo ręce mi się trzęsą, ale pozostała mi fotografia – tłumaczy. - Jak ktoś załapał twórczego bakcyla, to będzie szukał okazji, aby go realizować. W Kluczborku mamy piękne miejsca, które aż się proszą, aby je uwiecznić i ja właśnie to robię.

Na ekspozycji można też zobaczyć dziergane prace pani Cecylii Puchały.

- Szydełko to moja pasja i świetny uspokajacz. Siadam o 19.00 i do 1.00 w nocy dziergam. Można powiedzieć, że tysiące moich prac są po całej kuli ziemskiej – opowiada pani Cecylia. - Teraz głównie robię postaci z bajki „W głowie się nie mieści”. To bardzo nowoczesna opowieść, dzięki której dzieci się uczą jak sobie radzić z gniewem, ze smutkiem, z radością. Zaś na polecenie wnucząt szydełkuję czapki, a to ze świnką, a to z pingwinkiem i z czym tylko zechcą. To dla mnie największy dowód uznania, że moje wnuki chcą w nich chodzić.

Wśród pań, które pokazują swoje prace na wystawie, są przedstawicielki różnych profesji, a w tym roku po raz pierwszy znalazły się wśród nich siostry zakonne z kluczborskiego klasztoru.

- Piszę ikony i jedną z nich można zobaczyć – mówi siostra Filipa. – Moja przygoda z ikoną zaczęła się jakieś 10-15 lat temu. Wcześniej mi się nie podobały. Pisanie ikon jest trudne, bo do tego trzeba mieć przestrzeń ciszy i na zewnątrz, i w sobie. Zrobić kopię jest łatwo, ale żeby ikona stała się modlitwą, potrzeba nie tylko chęci, ale odpowiedniego wewnętrznego usposobienia. Czasami trzeba w sobie coś poukładać, aby móc iść dalej.

Wernisaż wystawy uświetnił występ kabaretu Złote Baby. Organizację wydarzenia wsparli włodarze: marszałek Andrzej Buła, starosta Mirosław Birecki i burmistrz Jarosław Kielar.

Ekspozycje można oglądać do końca marca.